新时代鼓荡的风帆,让人精神振奋、激情满怀。百尺竿头更进一 步。多少事,从来急;天地转,光阴迫。一万年太久,只争朝夕。四海翻腾云水怒,五洲震荡风雷激。
《每日一首 中华古诗词 分类鉴赏》与您一起歌豪志,抒豪情。
“
江城子·密州出猎
宋·苏轼
老夫聊发少年狂,左牵黄,右擎苍,锦帽貂裘,千骑卷平冈。为报倾城随太守,亲射虎,看孙郎。
酒酣胸胆尚开张,鬓微霜,又何妨。持节云中,何日遣冯唐?会挽雕弓如满月,西北望,射天狼。
”
此词是苏轼早期豪放词的代表之作。熙宁八年,苏轼外放为密州知州,曾习射放鹰猎于密州(今山东诸城)郊外,作此词。这首词写出猎之盛况,发豪迈雄壮之气。与当时流行的“词之本色”的婉约格调不同,颇有革新词风之功。吟罢该词,有狂放浩气充盈胸间。词中用典自喻,壮大格局,以发豪兴,读来简洁而有味。
词中苏轼称自己是鬓微霜的“老夫”。作者此时不到四十岁,正值盛年,却称老夫,与少年相对。为此词稍添深沉沧桑的格调,更为下阕中不屈年岁添银丝、更盼朝廷再重用的自我抒怀奠定基调。上阕首先描写了苏轼携众人游猎的场景:猎犬疾驰,猎鹰盘旋,千骑倾城出,着锦帽,披貂裘,随行伴身旁。平冈地形起伏,众人跃马奔腾而过,有如波浪席卷。在此种热闹又壮观的环境里,苏轼豪情迸发,为了报答跟随自己驰骋而出的众人,他跃跃欲试,也要猎一头老虎。苏轼下笔将这景象描写得豪气狂放,左犬右鹰先声夺人,千骑“卷”过平冈随后造势,此种境况感染得苏轼“老夫”更发狂情,欲学英武的孙权射虎一逞豪勇。但苏轼并未浅显地停留在出猎的狂情中,他还有更大的豪情与狂意。
下阕的酒后微醺中,苏轼道出了他的“狂”。打猎过后,众人宴享,词人本就心情愉悦,饮酒也格外酣畅。因此酒酣胸胆便开张,一切烦恼都统统抛诸脑后,何妨鬓发微白,只要像被重新重用的魏尚一样,能再次受到朝廷的提拔,自己也好开弓如满月,在西风中衣袂猎猎,马上杀敌,除边患之忧。醉后狂言却道出词人真情真性。此时为熙宁元丰大改革时期,以王安石为主的变革派与苏轼政见不同,苏轼被外放而不受重用,与此同时北宋边关屡受辽与西夏侵扰。在此种环境下,苏轼用文帝与冯唐之事表达了能重新受朝廷重用的盼望之情,同时也抒发了自己愿弯弓报国的热忱与狂情。词人借出猎发隐衷,狂放中豪气万丈,狂言中又深情殷殷。壮士豪情浸漫全词,读之真可谓“使人登高望远,举首高歌而逸怀浩气”!
这是首节奏明快、豪放中带着狂妄的词作。从中我们能够读到苏轼旷达的胸襟,处逆境中尚能发万丈豪情,颇有“雄关漫道真如铁,而今迈步从头越”的气魄。这不仅是苏轼乐观旷达的性格所致,更因为其固有的情操。古代士大夫身上所体现出的不为生死计只为苍生谋的济世情怀,具有永恒的审美魅力。处在千百年之后的我们,更应该用坚定的理想和向往让自己充盈起来,哪怕身处逆境,也不忘初心,历经风雨而心志犹坚。(撰稿人:徐梦丽)
抢购热线: