便纵有千种风情,更与何人说。
十年生死两茫茫,不思量,自难忘。
千里孤坟,无处话凄凉。
无人与我立黄昏,无人问我粥可温。
无人与我捻熄灯,无人共我书半生。
无人陪我夜已深,无人与我把酒分。
无人拭我相思泪,无人梦我与前尘。
无人陪我顾星辰,无人醒我茶已冷。
无人听我述衷肠,无人解我心头梦。
无人拘我言中泪,无人愁我独行路。
回首向来萧瑟处,无人等在灯火阑珊处。
山有木兮木有枝,心悦君兮君不知。
欲说还休,欲说还休。
却道天凉好个秋。
梦里不知身是客,一晌贪欢。
千山鸟飞绝,万径人踪灭。
子期死,伯牙谓世再无知音,乃破琴绝弦,终身不复鼓。
早知如此绊人心,何如当初莫相识。