孤独,是生命的常态时间染白了我们的青丝,岁月让我们尝遍孤独李白的孤独是“举杯邀明月”柳宗元的孤独是“独钓寒江雪”林语堂说,人间繁华多笑语,惟我空余两鬓风,品味孤独的时候,你会站在尘世喧嚣外,多少热闹,都与你无关,世人皆醉我独醒孤独,不是没人可以说话,而是无人能懂昨夜;乍暖还寒时候,最难将息三杯两盏淡酒,怎敌他晚来风急?雁过也,正伤心,却是旧时相识 满地黄花堆积憔悴损,如今有谁堪摘?守著窗儿,独自怎生得黑?梧桐更兼细雨,到黄昏点点滴滴 这次第,怎一个愁字了得 7表达孤独的诗句 诗词 1王昌龄唐代 芙蓉楼送辛渐寒雨连江夜入吴,平明送客;1菩萨蛮·回文秋闺怨宋代苏轼 井桐双照新妆冷,冷妆新照双桐井羞对井花愁,愁花井对羞影孤怜夜永,永夜怜孤影楼上不宜秋,秋宜不上楼 译文井栏边两裸梧桐树,望着我的冷色的新妆我穿淡淡的新妆,初次望着两棵梧桐树立在井栏旁我低垂地望着井栏边的花在凋落愁叹,发愁的花;1物是人非事事休,欲语泪先流出自宋代李清照的武陵春·春晚译文人事已变,一切事情都已经完结想要倾诉自己的感慨,还未开口,眼泪先流下来2醒时同交欢,醉后各分散出自唐代李白的月下独酌·其一译文清醒时我与你一同分享欢乐,酒醉以后各奔东西3夕阳西下,断肠人在;凤帏寂寞无人伴朱淑真菩萨蛮11低头独长叹,此叹无人喻白居易买花12一身犹在,乱山深处,寂寞溪桥畔黄公绍青玉案·年年社日停针线13飘飘何所似,天地一沙鸥杜甫旅夜书怀14寂寥西窗久坐,故人悭会遇,同翦灯语吴文英齐天乐·与冯深居登禹陵。
史上最孤独的八句诗词第一级欲将心事付瑶琴知音少,弦断有谁听?岳飞小重山,昨夜寒蛩不住鸣译文想把满腹心事付与瑶琴弹一曲可高山流水知音稀,纵然琴弦弹断,又有谁来听?第二级古道西风瘦马夕阳西下,断肠人在天涯马致远天净沙·秋思译文古道上一匹瘦马,顶着西凤艰难地前行夕阳渐;千古绝句最孤独的诗词有卜算子·咏梅江雪月下独酌四首·其一天净沙·秋思春怨丑奴儿令等等1宋·陆游卜算子·咏梅驿外断桥边,寂寞开无主已是黄昏独自愁,更着风和雨无意苦争春,一任群芳妒零落成泥碾作尘,只有香如故2唐·柳宗元江雪千山鸟飞绝;孤独并非是寂寞空虚,而是在某段时间自成世界的独处状态在千古绝唱的诗词里,孤独的诗句如一蓑船舶,即使临风雨仍荡漾在广阔的江河 1 千里孤坟,无处话凄凉 这是东坡的孤独,纵使豁然如他,在亡妻坟前,只不过是个无处诉说愁苦的老人 2 孤灯不明思欲绝,卷帷望月空长叹 这是太白的孤独,漫漫长夜。
看过此优美的诗句的网友还看了有关孤独的诗句 世界上最伤感的句子 那些忧伤的句子 11惟有楼前流水,应念我,终日凝眸 凝眸处,从今又添一段新愁 12我歌月徘徊,我舞影零乱 13相逢易,离别苦,他日回首情何处 14一声声叫的孤凄, 向月明中和影一双飞 15驿外断桥边,寂寞开无主;千古绝句最孤独的诗词如下1江雪柳宗元 千山鸟飞绝,万径人踪灭孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪2月下独酌李白 花间一壶酒,独酌无相亲举杯邀明月,对影成三人月既不解饮,影徒随我身暂伴月将影,行乐须及春我歌月徘徊,我舞影零乱醒时相交欢,醉后各分散永结无情游;小编特意为大家总结了十首孤独但是唯美的诗词,有没有哪首打动你呢一唐·欧阳詹秋夜寄僧尚被浮名诱此身,今时谁与德为邻遥知是夜檀溪上,月照千峰为一人这首诗是唐朝诗人欧阳詹为僧友弘济所写我在远方隐约的感觉到你独自深居在檀溪湖边的群山之中,今夜的月光洒满整个山林,只为你;1看蓬门秋草,年年破巷,疏窗细雨,夜夜孤灯出自清代郑燮的沁园春·恨花亦无知,月亦无聊,酒亦无灵把夭桃斫断,煞他风景鹦哥煮熟,佐我杯羹焚砚烧书,椎琴裂画,毁尽文章抹尽名荥阳郑,有慕歌家世,乞食风情单寒骨相难更,笑席帽青衫太瘦生看蓬门秋草,年年破巷,疏窗细雨。
1 关于忍受寂寞孤独的诗句 王维 九月九日忆山东兄弟 独在异乡为异客,每逢佳节倍思亲 遥知兄弟登高处,遍插茱萸少一人 贺知章 回乡偶书 少小离家老大回,乡音无改鬓毛衰 儿童相见不相识,笑问客从何处来 宋之文渡汉江 岭外音书断,经冬复立春 近乡情更怯,不敢问来人 李白春夜洛城闻笛 谁家;1王昌龄唐代 芙蓉楼送辛渐寒雨连江夜入吴,平明送客楚山孤2白居易唐代 琵琶行 琵琶引去来江口守空船,绕船月明江水寒3李白唐代 独坐敬亭山相看两不厌,只有敬亭山4李清照宋代 蝶恋花·泪湿罗衣脂粉满人道山长水又断萧萧微雨闻孤;1 冠盖满京华,斯人独憔悴2 白兔捣药秋复春,嫦娥孤栖与谁邻3 孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪4 红楼隔雨相望冷, 珠箔飘灯独自归5 孤山寺北贾亭西,水面初平云脚低6 野径云俱黑,江船火独明7 留连戏蝶时时舞,自在娇莺恰恰啼8 天明登。