笃志堂主
笃志堂主次无名中秋诗十一韵
1
一丛金菊向吾开,淡泊馨香驱俗埃。
皓月宁时兰味入,清秋深处桂风来。
长天广袤消心结,沧海横流淹律灰。
思绪萦回佳节里,闲情更有郁孤陪。
2
月圆花好尚何求,万里金风吹未休。
丹桂玲珑香午夜,清波潋滟濯中秋。
欲怀皓魄深沉梦,先上元龙高远楼。
采得茱萸堪寄托,长亭一曲吐闲愁。
3
月映东篱不夜天,儒林大义翥吟边。
妖娆玉魄呈孤白,皎洁乡情倾独圆。
补缺光添风影半,增盈桂证药方全。
楼台一笛声牵耳,便引诗心入凛然。
4
中秋时节菊幽深,宜赏宜听宜独吟。
入夜香通清浅梦,凌霜洁对静安心。
灯流焰火飞颜巷,雁翥云途出上林。
直以儒经奉圭臬,阴晴圆缺任追寻。
5
时逢三五月明中,菊影松声一味同。
地积谦卑承有道,天怀厚德载无穷。
乡心秋笛浑如玉,酒趣诗情宛若风。
枫叶清霜孤郁色,随波迢递入江东。
6
月在中天诉寂寥,团圆偏是爱今宵。
人间几处沧桑变,玉阙何时诗酒邀。
良夜恰无留梦语,秋霜应不待青苗。
自然法则遵金诺,微信论坛堪细聊。
7
一轮皎洁趣分明,光砌琼瑶势已成。
菊放幽姿香散淡,莲擎蓬子味纯清。
时逢佳节三更短,道立神州万象平。
坐断风霜待鸡唱,寒蛩寥落渐无声。
8
清光皓皓净风尘,节到蓬门月满身。
篱菊如今非野逸,冰盘自古即纯真。
诗书漫读情偏澹,梵呗轻吟味不均。
未破虚名标格在,唯凭道义渡迷津。
9
冰轮皎皎溢风流,漫以清光释酒愁。
桂洒馨香半湖碧,枫含绝色一天秋。
倾城焰火惹青眼,匝地轻霜浸白头。
丰稔之中追梦远,心帆破浪正悠悠。
10
清光丰稔豁青眸,双节逢时月正秋。
饼寄团圆心寄玉,天呈皎洁迹呈周。
加持梵觉息尘念,漫拣诗情望海楼。
也梦乘槎思捧日,可怜傲骨久淹留。
11
杯斟光影越三巡,玉质冰心意趣真。
漫品其馨清俗骨,深尝此味净儒身。
飞天岂只神舟十,出世原因科技人。
若到蟾宫多问候,莫由孤傲误风尘。
谢
欣 赏
分 享
谢
无 以 为 名
中秋(十一首)
月圆何好众人求,聚未能长别即休。
从古几多三五夜,至今无尽万千秋。
徒移暗影潜槐梦,妄许清辉上蜃楼。
赢得问天频把酒,满壶倾吐世间愁。
把酒今秋问错天,谁曾捉影醉江边。
百千心往是偏爱,三五月来非最圆。
聚散焉由人主定,盈亏怎以斧修全。
歌头水调声犹在,一阕思乡倍黯然。
一年容易又秋深,月到中庭最可吟。
昨夜难圆无薄面,今朝不缺是良心。
吹灯捉影逢歧路,引盏刀光眷故林。
如梦此生如画饼,分谁半苦半甜寻。
月圆难久不堪中,明日黄花与此同。
幸偃残弓灾有限,罪怀完璧祸无穷。
三潭退聚浑如梦,万户争邀岂独风。
秋冷庾楼霜满地,掷杯遥歎客江东。
三百馀天各寂寥,一年惟好在今宵。
风回岂为蓴鲈忆,月到非因酒蚁邀。
游子已圆羁旅梦,阖家无缺独生苗。
长相爱处长相嘱,以后来书莫吝聊。
三分满足月当明,惜被人先夺一成。
今夜放圆惟觉淡,他时补缺怎还清。
秋寒易县功难就,鹤老扬州梦未平。
拂尽衣冠风露重,再回头已恨无声。
蓬门今日为谁开,野径清风扫积埃。
留我窄床拦梦坐,放他圆月进窗来。
相逢莫问花消瘦,欲别还怜烛变灰。
三五一回寒瑟瑟,最伤人是让秋陪。
纵然金屋亦蒙尘,月满长门恨满身。
投叶御沟非格格,砌秋宫壁是真真。
悲欢自古书难尽,离合从来梦不均。
寂寞苍天孤雁瘦,怕衔承诺到延津。
月明今夜泪横流,几处笙歌几处愁。
折桂郎来蟾劝酒,奔天女阻兔迎秋。
偷光未信曾青眼,捣药难医渐白头。
一样人间仙界事,何须歎息恨悠悠。
一年光景豁吟眸,好月今来最惜秋。
圆恐玉蟾分饼角,缺疑天狗咬弦周。
何堪热闹三千界,不耐高寒十二楼。
独自凭栏心静默,于无声处梦长留。
每逢三五独梭巡,缺去圆来认半真。
袖接月光寒到指,路拖风色淡于身。
奔天岂是逃情女,入世原非受罪人。
何故共随秋落寞,却留悲喜话红尘。
谢
欣 赏
分 享
谢
主编:無爲
安蓝雪儿 弦音 兰兮 紫竹飘香
责编:無爲 雪儿 向着阳光
本期编辑:無爲
本公众号部分图片来自网络,版权属于作者
【天下精舍第216期】 公众号ID:tianxiajingshe